டிசிகாப் பள்ளியில் நான்

வணக்கம் என் பெயர் சதீஷ் குமார் சண்முகம். இந்த பதிவில் என்னை பற்றியும், டிசிகாப் பள்ளியில் நான் எவ்வாறு இணைந்தேன் மற்றும் எனது பள்ளி அனுபவத்தை பற்றியும் உங்களுடன் பகிர்ந்துக்கொள்ள விரும்புகிறேன்.

என்னுடைய சொந்த ஊர் கரூர். நான் சென்னையில் இயந்திர பொறியியல் துறையில் டிப்ளோமா படிப்பை முடித்துள்ளேன். பல இடங்களில் வேலை செய்து கொண்டே டிப்ளோமா படிப்பை நான் தொடர்ந்தேன். சில நேரம் பெட்ரோல் பங்க் உதவியாளராக, சில நேரம் சர்வராக, இன்னும் பல வேலைகளை செய்திருந்தேன். படிப்பை முடித்ததும் மஹிந்திரா நிறுவனத்தில் எனக்கு வேலை கிடைத்தது. ஆறு மாதங்கள் டெஸ்ட்பெட் பொறியாளராக பணிபுரிந்தேன். அந்த வேலை எனக்கு பலவற்றை கற்று கொடுத்தது, ஆனால் எனக்கு அதில் பெரிதும் ஆர்வம் எதும் இல்லாமல் இருந்தது.

அப்போது தான் எனக்கு ஒன்று தோன்றியது, என் வாழ்க்கை முழுவதும் நான் இவ்வாறு தான் கடக்க வேண்டுமா? என்னுடைய கனவை என்னால் நிஜமாக்க முடியாதா? என்னை போன்றவர்கள் கனவு காண கூடாதா? நிச்சயம் என் கனவை நான் அடைந்தே தீருவேன் என்று முடிவு செய்தேன். கனவு கனவு என்று கூறுகிறேன் ஆனால் அது என்ன என்று இதுவரை சொல்லவில்லையே?

என் கனவு என்ன?

சிறு வயது முதலே மென்பொருள் பொறியாளராக வேண்டும் என்பது தான் என்னுடைய கனவு. அப்படியென்றால் எதற்காக இயந்திர பொறியியல் துறையில் சேர்ந்தேன் என்று கேட்கிறீர்களா? என் குடும்ப சூழ்நிலையால் தான் அதை நான் செய்தேன். ஒரு மென்பொருள் பொறியாளராக வேண்டும் என்றால், கணினி துறையில் இளங்கலை பட்டப் படிப்பை முடித்திருக்க வேண்டும். ஆனால் இளங்கலைப் பட்டப்படிப்பைத் தொடர என்னிடம் பொருளாதார வசதி இல்லை. இதுவே இயந்திர துறையில் பணிபுரிய வேண்டும் என்றால், டிப்ளோமா படிப்பு இருந்தால் போதும். என் குடும்பத்திற்காக நான் இந்த துறையில் இணைந்து, வேலைக்கு செல்ல ஆரம்பித்தேன்.

என்னதான் என் வேலையில் கிடைத்த வருமானம் என் குடும்பத்தை பார்த்துக்கொள்ள போதுமானதாக இருந்தாலும், நான் என் வேலையில் திருப்தி அடையவில்லை. ஏதோ ஒன்று இல்லாதது போன்ற உணர்வு எனக்குள் இருந்துகொண்டே இருந்தது.

விடியல் தோன்றுமா?

இதுதான் என் வாழ்க்கை, இதை தவிர என்னால் வேறு எதுவும் செய்ய முடியாது என்று நான் சோர்ந்து இருந்த தருணத்தில், ஒரு விடியல் வெளிச்சம் எனக்கு தோன்றியது. டிசிகாப் பள்ளி என்ற அமைப்பு, டிப்ளோமா அல்லது பன்னிரெண்டாம் வகுப்பை முடித்த மாணவர்களை தேர்வு செய்து, அவர்களுக்கு பயிற்சி அளித்து, ஊக்கதொகையும் அளித்து, மென்பொருள் பொறியாளராக வேலைவாய்ப்பும் அளிக்கிறார்கள் என்று கேள்விப்பட்டேன். உடனடியாக அந்த திட்டத்தில் சேர 2022 ஆம் ஆண்டு விண்ணப்பித்தேன். நேர்காணலுக்கு வருமாறு எனக்கு அழைப்பும் வந்தது. ஆனால் சில காரணங்களால் என்னால் அதில் கலந்துகொள்ள முடியவில்லை. விடியல் தோன்றிய போதிலும் அதன் வெளிச்சத்தை என்னால் நெருங்க முடியவில்லை

மீண்டும் என் வேலையை தொடர்ந்தேன். ஒரு வருடம் இவ்வாறே கழிந்தது. 2023 இல் மீண்டும் டிசிகாப் பள்ளியின் விண்ணப்பம் தொடங்கியது. ஒரு பக்கம் மீண்டும் ஒரு முறை விண்ணப்பிக்க வேண்டுமா என்ற எண்ணம் உதித்தது, இன்னொரு பக்கம் இன்னும் எத்தனை காலம் தான் காத்திருக்க போகிறாய், உனக்கு ஒன்று வேண்டும் என்றால் அதற்காக நீதான் உழைக்க வேண்டும் என்று கூறியது. இப்போது என் முன்னர் இரண்டு பாதை தெரிந்தது, ஒன்று நான் இதுவரை செய்த வேலை, இன்னொன்று என்னுடைய கனவு. இதில் எதை நான் தேர்ந்தெடுப்பது?

மாற்றமா ஏமாற்றமா?

என் கனவை தொடர்ந்து செல்லலாம் என்று நான் முடிவுசெய்தேன். உடனடியாக என் வேலையை ராஜினாமா செய்து, டிசிகாப் பள்ளியில் சேர விண்ணப்பித்தேன். நேர்காணல் நடைபெற இன்னும் எழு மாதங்கள் உள்ளதால், அதுவரை மென்பொருள், நிரலாக்கம், மற்றும் நேர்காணலுக்கு என்னை ஆயத்தபடுத்த நான் முடிவு செய்தேன். அவ்வப்போது ஏதேனும் வேலைக்கு செல்லவும் முயற்சி செய்தேன். ஆனால் டிப்ளோமா படிப்பை மட்டும் வைத்திருந்ததால் எனக்கு வேலை எதுவும் கிடைக்கவில்லை.

எழு மாதங்கள் கழித்து, டிசிகாப் பள்ளியில் இருந்து நேர்காணலுக்கு வருமாறு எனக்கு மீண்டும் அழைப்பு வந்தது, இந்த முறை எந்த காரணமும் சொல்லாமல் நேர்காணலில் கலந்துகொண்டேன். ஆனால் இந்த முறையும் என்னால் விடியலை நெருங்க முடியவில்லை. இந்த முறையும் என்னால் தேர்வாக முடியவில்லை. எல்லாம் முடிந்துவிட்டது என்று நான் என்னும் நேரத்தில் எனக்காக இன்னொரு கதவு காத்திருந்தது.

மாற்றம் தந்த தொலைபேசி அழைப்பு

ஒரு வாரம் கழித்து, பள்ளி மனிதவள மேலாளரை தொடர்புகொண்டு, பள்ளியில் நான் சேர ஏதேனும் வாய்ப்பு இருக்கிறதா என்று கேட்டேன். எனக்காக இன்னொரு வாய்ப்பை அளிக்க அவர்கள் முன் வந்தார்கள். இந்த முறை என் முழு ஆற்றலையும் நான் நேர்காணலில் வெளிப்படுத்தினேன். இறுதியாக என்னையும் பள்ளியில் சேர்க்க அவர்கள் முடிவு செய்தார்கள். ஒரு வழியாக விடியலை நான் அடைந்துவிட்டேன்.

பள்ளியில் சேர்வதற்கு முன்னர் மென்பொருள் தொழில்நுட்பம் குறித்து எனக்கு ஒரு சில அடிப்படை புரிதல்கள் இருந்தது. இங்கு வந்து அதை நிஜ உலகில் செயல்படுத்தி பார்த்த பிறகு, என் திறன் மீது எனக்கு அதித நம்பிக்கை ஏற்பட்டது. என்னால் இது முடியுமா என்று தொடங்கி, என்னால் முடியும் என்று எனக்கு இவர்கள் நம்பிக்கையை விதைத்தனர். எச்.டி.எம்.எல் (HTML), சி.எஸ்.எஸ் (CSS) ஜாவாஸ்கிரிப்ட் (JavaScript), மை.எஸ்.க்யூ.எல் (MySQL), பி.எச்.பி (PHP) போன்ற பலவற்றை இங்கு நான் கற்றுக்கொண்டேன். இதை தவிர டோஸ்ட்மாஸ்டர் அமர்வுகளில் பங்கேற்பதன் மூலம், என்னுடைய பேச்சு மற்றும் எழுதும் திறனும் வளர்ந்தது. புத்தகம் வாசிப்பது, நாட்குறிப்பு எழுதுவது, வலையொளிகள் கேட்பது என என்னை மேம்படுத்தும் பல பழக்கங்களை இங்கு நான் வளர்த்துகொண்டேன்.

எளிமையாக சொல்லவேண்டும் என்றால் எனது போராட்டங்களை திறமையாக அனுகுவதற்கான வழிமுறையை நான் இங்கு கற்றுக்கொண்டேன். என் வாழ்வை பற்றிய ஒரு புது கண்ணோட்டம் எனக்கு தோன்றியது. என்னுடைய தன்னம்பிக்கை அளவு உயர் ஆரம்பித்தது, என் பேச்சு திறன் வளர ஆரம்பித்தது, மற்றும் சுயகற்றலின் இன்றியமையாமையை நான் உணர்ந்துகொண்டேன். தற்போது, என் வாழ்வின் அடுத்த கட்டத்தை நான் அடைந்துள்ளேன். மேலும் என் திறனை உயர்த்தவும், பல புதியவற்றை கற்றுக்கொள்ளவும் நான் ஆர்வமாக இருக்கிறேன். இந்த பயணம் முழுவதும் எனக்கு உறுதுணையாக இருந்த அனைவருக்கும் என் நன்றிகளை தெரிவித்துக்கொள்கிறேன்.